Zor Anların Acımasızlaşanları

    Askerlikte sıkı fıkı dostluklar, kardeşlikler yeri geldiğinde abilikler yapılırmış peh…

Herkesin kendini bu kadar düşünüpte yeri gelse karşısındakini düşmanı belleyecek olan böle bir sistemden bu şekilde bişey beklemek…İlginç..

    Benim gördüğüm her insan böle bir ortamın vermiş olduğu yaşama koşulları altında sadece kendini düşünüp egoistleşmekte. Zor koşullar bir bakıma bizim kim olduğumuzu iç dünyamızdaki dışa vurulmamış vahşiliklerimizi , acımasızlıklarımızı, vurdumduymazlığımızı ortaya çıkarıyor. Eğer o insanın içerisinde bir yerlerdeki küçük çekmecelerde saklanmış olan merhamet duygusu varsa ona da kilit vuruluyor ki her şey tamam olsun.

    İlk olarak insanın özgür olamadığı , herhangi bir hatasında yanlışı yüzüne vurulup gururunun yere serildiği , haklı dahi olsa haksız yere konulup hakarete uğradığı böle bir sistemde bunların olması normaldir heralde.

    Tıpkı blindness filmindeki tüm dünyanın beyaz körlüğe yakalanıpta belirli bir bölgede karantina alındıktan sonra birbirlerine vahşice davranmaları gibi bir durum. (Spoiler)