Askerlikte
sıkı fıkı dostluklar, kardeşlikler yeri geldiğinde abilikler yapılırmış peh…
Herkesin
kendini bu kadar düşünüpte yeri gelse karşısındakini düşmanı belleyecek olan
böle bir sistemden bu şekilde bişey beklemek…İlginç..
Benim
gördüğüm her insan böle bir ortamın vermiş olduğu yaşama koşulları altında
sadece kendini düşünüp egoistleşmekte. Zor koşullar bir bakıma bizim kim
olduğumuzu iç dünyamızdaki dışa vurulmamış vahşiliklerimizi ,
acımasızlıklarımızı, vurdumduymazlığımızı ortaya çıkarıyor. Eğer o insanın
içerisinde bir yerlerdeki küçük çekmecelerde saklanmış olan merhamet duygusu
varsa ona da kilit vuruluyor ki her şey tamam olsun.
İlk olarak insanın özgür olamadığı , herhangi
bir hatasında yanlışı yüzüne vurulup gururunun yere serildiği , haklı dahi olsa
haksız yere konulup hakarete uğradığı böle bir sistemde bunların olması
normaldir heralde.