Çarşamba, Kasım 7

8-5 İnsanları


Her sabah aynı adımlarla aynı yoldan yürürken uykulu halinle ,
takılır gözlerin aynı insanların aynısını yaşadıkları aynılıklara...
Bir durağa gelirsin işte yine oradadırlar her sabah yüzünü gördüğün 8-5 insanları...

Çoğu sabah monotonluk hakimdir yüzlerinde..
Konuşmazlar , beklerler , uykuludurlar , küskünlükleri vardır birçoğunun dokunsan susturamazsın içindekileri ama o tavırsızlıklarıyla beklerler gelecek olan kaybolmuş yaşamlarını. Her sabah aynı yere oturur bozmazlar alışkanlıklarını.. Hüzünleri ve kavgalarıyla yalnızlıklarını saklarlar o koltuklarda..
Görüntüler o araçların pencerelerinden her zaman aynı filmi izletirir onlara..
 Kendileri gibi olan insanların diğer bir yere gidişlerini bekleyişlerini...
Üç aynı boyda kız her zaman büyük demir kapı önündedir , çökmüş gözaltılarıyla masumluğunu bu yaşına kadar korumuş amca yine kaldırımın kenarında ,  sadece gözlerini hareket ettirip kafasını çevirmeden ilginç bakışlar atan kız yine diğer insanların arasında...

Ne bir endişe , ne bir tebessüm , çoğu zaman isteksizlik , sessizlik karmaşasında durmak...
Durmayı solumak , zamanın kavramının gereksizliğinin farkına varmak, anlamak , gereksizlik , ömürün geçmesi...

Ömürün bitmesine üzülmemelisin belkide ölümün erken gelmesine sevinmelisindir onlar için...









Hiç yorum yok:

Yorum Gönder